ضایعات به صورت نواحی مدور یا بیضی شکل و با حدود کاملا مشخصی تظاهر می‌کنند. استرس به عنوان علت این بیماری ذکر شده ولی وراثت و وجود بیماری دیگر از قبیل مشکلات تیروئید، کم‌خونی شدید، ویتلیگو، دیابت و… در ابتلا به این بیماری موثر شناخته شده است. این بیماری با درگیری فولیکول مو و گـاهی اوقـات نـاخن‌ها همراه است. تظاهر اصـلی بیمـاری معمـولا بـه صـورت شروع سـریع ریـزش مـو در یـک ناحیـه مـشخص و معمولا گرد است. ریزش موی سکه‌ای در مردان و زنان به طور یکسان شیوع دارد.

آلوپسی آره آتا در هر سنی می‌تواند هر ناحیه مـوداری را درگیـر کنـد، امـا بیشتر پوست سر درگیر می‌شود. گـاهی بیمـار احـساس سوزش خفیفی می‌کند یا احساس خـارش در ناحیـه درگیر دارد. پوست ناحیه درگیـر صـاف یـا کمـی قرمز است و امکان دارد قطعات کوتاهی از مو داشته باشند. ساقه مو در آلوپـسی آره آتـا بـخـوبی شـکل نگرفته و هنگام رسیدن به سطح شکننده است.

در تمام انواع آلوپسی آره آتا، فولیکول‌های مو وقتی سیگنال مناسبی دریافت کنند زنده می‌مانند و برای رشد مجدد مو ‏ آماده خواهند شد. در تمام موارد، رشد مجدد مو ممکن است بدون درمان یا پس از سال‌ها صورت گیرد.

خط اول در درمان این بیماری استفاده از کورتیکواستروئیدهای داخـل ضـایعه است، تزریق کورتون (به طور معمول تریامسینولون) معمولا توسط یک متخصص پوست و با استفاده از سرنگ انسولین به صورت ماهانه در پوست و اطراف ناحیه بدون مو انجام می‌شود. اگر موی جدید رشد کرد معمولا طی چهار هفته نمایان خواهد شد. این درمان از زیاد شدن ناحیه‌های عاری از مو جلوگیری می‌کند. کورتیکواستروئید موضعی گاهی به عنوان جایگزین تزریق برای کودکان یا بزرگسالانی تجویز می‌شود که نمی‌توانند تزریق را تحمل کنند. کرم یا محلول‌های تجویز شده معمولابه صورت روزانه روی ناحیه طاسی زده می‌شود. این درمان نیز مانند روش تزریق برای بیمارانی با لکه‌های طاسی مجزا مناسب است، اما داروی موضعی برای افرادی با ریزش موی گسترده چندان نتیجه‌بخش نیست. با این که ماینوکسیدیل در درمان طاسی آره آتا اثر چندانی ندارد و مطالعات مختلف نتایج متناقضی از اثربخشی آن نشان داده، اما به دلیل ایمن بودن و عوارض کم در بسیاری از موارد به عنوان درمان جانبی به کار می‌رود. استفاده روزی دو بار از محلول ماینوکسیدیل 5 درصد ممکن است موجب رشد مجدد مو در قسمت‌های پوست سر شود.